Blij met niks en less is nog steeds more
Aan weerszijden van de grote
transparante entreehal van het nieuwe hoofkantoor van het Waterschap Brabantse
Delta op het landgoed Bouvigne in Breda staat een beeld van de Duitse
beeldhouwer Stephan Balkenhol (Fritzlar, 1957). Het zijn beelden van een
doorsnee man en een even doodgewone vrouw. En het merkwaardige: je herkent ze
uit duizenden want de beelden van gewone mensen die zomaar wat staan te staan,
zijn in de loop der jaren het handelsmerk van de beroemde Duitse beeldhouwer
geworden.
Door Tine van de Weyer
Van meet af aan heeft de in het
natuurgebied aan de rand van Breda geplande nieuwbouw van het hoofdkantoor van
het Waterschap onder vuur gelegen. Het even minimalistische als kolossale
gebouw van het architectenbureau
Claus en Kaan is er echter gekomen, alle protestacties van milieugroeperingen
en natuurliefhebbers ten spijt. De planontwikkelaars hebben de ontwikkeling van
de nieuwbouw aangegrepen om het hele gebied in ruimtelijke zin te
herdefiniëren. Met een revitaliseringsplan voor het hele
landgoed is de nieuwbouw geïntegreerd in zijn omgeving. Het dubbele carré
waaruit het landgoed oorspronkelijk bestond is hersteld. Het historische
renaissancistische kasteeltje in het ene carré staat met de voeten in het water
net als de minimalistische nieuwbouw van Claus en Kaan. Deze vormt de
begrenzing van het tweede carré dat de overgang vormt naar het natuurgebied
erachter.
Subliem
De keuze voor de beelden van Balkenhol voor de locatie is
subliem. Ze passen naadloos in deze setting. Bij de entree staat een man op een
voetstuk. Het voetstuk is 2x de lengte van de man. Het totale beeld meet 280cm.
De man keert zijn rug naar het gebouw, kijkt naar de horizon, het Mastbos in.
Aan de andere kant van de majestueuze entreehal aan de binnentuinen en
waterlopen rondom het historische kasteeltje een vergelijkbaar beeld van een
vrouw. Zij waakt over hof en haard en is meer van de intimiteit dan van de
wijde wereld. Ze draagt een bloemetjesjurk en schoenen met een hakje. Hij een
hoogopgetrokken pantalon met een wit overhemd. Zo zonder jas in het hemd en in
een jurk niet eens met een vestje: het lijkt alsof het altijd zomer is op
Bouvigne. Dat de beelden zo naadloos passen heeft vooral met de congruentie te
maken. De sobere en kloeke architectuur van Claus en Kaan is een uitgesproken
antwoord op het sprookjesachtige kasteeltje dat uit de vijftiende eeuw dateert.
Duidelijker dan zo kan het verschil in eeuwen niet gemarkeerd. De beelden van
een man en een vrouw doen daar nog een schep bovenop. Ook zij zijn de uitersten
van de soort: meer smaken zijn er niet van mens.
Wilt u het hele artikel lezen, neem dan een abonnement, of vraag een proefnummer aan. |
|